ถึงวัยรุ่นทุกคน

" ถึงวัยรุ่นทุกๆคน "

สวัสดีวัยรุ่น ไม่ต้องสนใจว่าผมเป็นใคร อายุเท่าไร (แต่ผมก็วัยใกล้ๆพวกคุณนะ)

วันนี้ผมมีบางอย่างที่อยากจะฝากถึง"พวกคุณ"ทุกคน

ผมรู้ว่าพวกคุณกำลังจะก้าวขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่
คุณกำลังจะผ่านพ้นช่วงเวลาที่(พวกคุณคิดว่า)เป็นเด็ก
แล้วก้าวสู่ขั้นต่อไปของชีวิต
คุณกำลังจะเข้าสู่ช่วงที่ต้องรับผิดชอบตัวเองมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
คุณกำลังจะพบกับบททดสอบที่ยากขึ้นกว่าเดิม โหดหินกว่าเดิม
ประสบการณ์ใหม่ๆกำลังจะเข้ามาหาคุณ (และอย่าเพิ่งคิดว่ามันจะมีแต่ประสบการณ์ที่สวยหรูล่ะ)

พวกคุณหลายคนคงกำลังรู้สึกเคว้งคว้างในใจ
ใช่ ผมรู้ เพราะผมก็เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน

คุณอาจกำลังตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ว่า
"เส้นทางที่ฉันเลือก ที่ฉันกำลังจะไป มันถูกต้องมั้ยนะ?"
"ถ้าฉันเลือกเส้นทางนี้แล้ว ทุกอย่างจะไปได้สวยมั้ยนะ?"
"ถ้าฉันพลาดจากโอกาสนี้แล้ว ชีวิตฉันจะเป็นยังไงนะ?"

คุณกำลังลังเล ไม่แน่ใจ กลัว รู้สึกไม่ปลอดภัย
คุณกำลังรู้สึกกดดันจากความคาดหวังของพ่อแม่
หรือแม้กระทั่งสายตาจากญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง รวมไปถึงสังคมรอบๆตัวคุณ

ผมรู้...เพราะผมก็เคยอยู่ตรงนั้นมาก่อน

สิ่งที่ผมอยากบอกก็คือ ณ ช่วงเวลานี้ ที่คุณกำลังยืนอยู่นั่นแหละ
"คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณ"
ใช่ผมพูดไม่ผิด  ผมหมายความอย่างนั้นจริงๆนะ

แต่คุณจะมองไม่เห็นและไม่รู้สึกถึงมันเลย
ถ้าทัศนวิสัยคุณถูกบดบังด้วย 3 สิ่งนี้

1. ความคาดหวัง
2. ความกลัวดูไม่ดีในสายตาของสังคม
3. ความกลัวทำผิดพลาด

คุณถูกสอนให้เป็น"นักเรียนที่ดี"ในโรงเรียน
แต่เป็น"นักเรียนรู้ที่แย่"ในชีวิตจริง

ในโรงเรียนเมื่อคุณทำผิด คุณจะถูกลงโทษ
คุณจะถูกมองว่าไร้ความสามารถ ถูกหัวเราะเยาะ
ถูกเหยียบให้รู้สึกว่าด้อยกว่าคนที่ทำถูก
"คุณถึงกลัวการทำผิดพลาด"
"คุณถึงกลัวพ่อแม่จะผิดหวัง เสียใจ อับอายที่มีลูกแบบคุณ"
"คุณถึงกลัวสายตาของเพื่อนๆและคนรอบข้างที่มองมาที่คุณ กลัวว่าพวกเขาจะมองว่าคุณนั้นช่างน่าขันสิ้นดี"

และนั่นคือสิ่งที่ส่งผลมาถึงการใช้ชีวิตของคุณ

ผมอยากบอกคุณว่าช่วงเวลาที่คุณกำลังยืนอยู่นี้
คือช่วงเวลา "แห่งการเรียนรู้"
จงเรียนรู้ตัวเองให้มากที่สุด
จงตอบตัวเองให้ได้...ว่าคุณคือใคร

ผมไม่ได้ให้บอกชื่อนะ (ขอบคุณครับ) แต่ผมหมายความว่า
คุณต้องตอบตัวเองให้ได้ ว่าชีวิตนับจากวันนี้
จนกระทั่งวันสุดท้ายของชีวิต คุณเกิดมาเพื่ออะไร?
คุณเป็นใคร? เกิดมาเพื่ออะไร?

ไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้คาดหวังให้คุณตอบมันได้เดี๋ยวนี้หรอก
คุณไม่ต้องกังวลไปนะถ้ายังตอบคำถามนี้ไม่ได้
เชื่อผมเถอะ "มีอีกหลายคนที่เป็นเหมือนคุณ"

เพราะฉะนั้นผมถึงบอกคุณไง ว่านี่คือช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้
คุณจงออกไปเรียนรู้โลกใบนี้ ออกไปข้างนอกนั่น
ไม่ใช่อยู่ในวงกลมแคบๆที่ถูกขีดขึ้นมาโดยพ่อแม่ของคุณ
หรือถูกขีดขึ้นมาโดยครูบาอาจารย์คุณ
ขีดขึ้นมาโดยสังคม ค่านิยม
หรือสิ่งอื่นๆที่คุณคิดว่าคุณแหกมันออกไปไม่ได้

"คุณต่างหากเป็นคนขีดเขียนตัวตนของตัวเอง"
"คุณคือคนที่จะวาดภาพตัวเองขึ้นจากสิ่งที่คุณเป็นจริงๆ"

ขอผมพูดถึงระบบการศึกษาไทยนิดนึงได้มั้ย?
เราเรียนกันหนักมากๆ ถ้าคุณจำได้นะ
แค่เรียนในโรงเรียนยังไม่พอ แค่การบ้านยังไม่พอ
แค่รายงานที่หาจาก Google มาส่งยังไม่พอ
คุณยังต้องไปกวดวิชาเพิ่มเติมอีก

ทั้งหมดเพื่อให้สิ่งที่เรียกว่า "คะแนนสอบ" ออกมาดี
เพื่อที่คุณจะได้ชื่อว่า "เป็นนักเรียนที่ดี"
เพื่อที่คุณจะได้สิ่งที่เรียกว่า "ทางเลือก" มาไว้ในครอบครอง

คุณเสียเวลา (ใช่ ผมบอกว่าเสียเวลา)
เสียเวลามากมายไปกับการเรียนรู้วิชาที่คนในอดีตคิดขึ้น
แต่ไม่มีเวลาในการมานั่งคุยกับตัวเอง
ไม่มีเวลาในการเรียนรู้ตัวเองว่า
"แท้จริงแล้ว คุณเหมาะกับอะไร?"

ว้าว! คุณบางคนเก่งเลข เก่งฟิสิกส์ "ไปเรียนวิศวะสิ" (คุณป้าบอก)
ว้าว! คุณบางคนเก่งชีวะ เก่งเคมี "ไปเรียนหมอสิ" (คุณแม่บอก)

คุณกำลังจะเลือกเส้นทางชีวิตโดยการดูจาก "คะแนน" ที่คุณทำได้ดี

อย่าเพิ่งรีบตัดสินตัวเองแบบนั้น...

วิธีที่ทำให้คุณรู้จักตัวเองได้ดีที่สุด
คือการออกไป "ลงมือทำอะไรสักอย่าง"
ลงมือทำอะไรก็ได้ ลองทำอะไรก็ได้จริงๆที่คุณสนใจ

คุณไม่สามารถนั่งเฉยๆ อ่านตำรา ทำคะแนนสอบติดท็อป
แล้วสรุปออกมาได้เลยว่า ตัวเองเหมาะกับสิ่งสิ่งนี้
"เพราะชีวิตมันมีอะไรมากกว่าตัวเลขบนหัวกระดาษนั่น"

คุณอาจเก่งฟิสิกส์ระดับโอลิมปิก ชีววิทยาระดับท็อป
แต่คุณอาจมีความสุขที่สุดเวลานั่งวาดรูปก็ได้ : )

แต่คุณจะไม่รู้เลยว่าตัวเองมีความสุขกับการวาดรูป
"ถ้าคุณไม่แม้แต่จะลองจับดินสอกับกระดาษขึ้นมา"

ถ้าคุณยังคงนั่งหน้าโคมไฟ อ่านตำราหามรุ่งหามค่ำ
เพราะเชื่อว่าคุณเลือกเส้นทางนี้แล้ว คงไม่สามารถเปลี่ยนได้

ผมอยากให้พวกคุณสังเกตตัวเองกันจริงๆจังๆสักครั้ง...
"คุณมีความสุขที่สุดเวลาได้ทำอะไร?"
"อะไรที่คุณอยู่กับมันได้มากกว่าตำราเรียน"

ซื่อสัตย์กับตัวเอง ซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเอง
งานที่ดี ไม่ใช่งานที่เติมเต็มกระเป๋าเงินให้คุณ
แต่มันต้องเติมเต็มจิตวิญญาณและความสุขให้คุณด้วย
และจะดีที่สุด ถ้ามันเติมเต็มความงดงามให้กับผู้อื่นได้ด้วย

เพราะฉะนั้นวัยรุ่น...
"อย่ากลัวที่จะลอง"
คุณยังเด็ก ยังมีเวลาอีกมากมายในการล้มเหลว

เพราะฉะนั้น "ล้มเหลวให้มันมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ไปเลย"
ออกไปลองทำสิ่งใหม่ๆ เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
ไปในที่ที่ไม่เคยไป ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ

แล้วจดจำเอาไว้ทุกช่วงขณะ...
ว่าอะไรที่คุณทำแล้วมีความสุขที่สุด
ตามกลิ่นของมันไป ตามกลิ่นความสุขนั้นไป
"อย่าโกหกหัวใจตัวเองเป็นอันขาด"

อย่ากลัวที่จะถูกคนอื่นมองเป็นตัวประหลาด
อย่ากลัวที่จะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ วิพากษ์วิจารณ์

ปิดหูจากเสียงของคนรอบข้างที่บอกว่าสิ่งนั้นดี สิ่งนั้นใช่
เพิกเฉยกับคำนินทา คำดูถูกของคนที่ไม่ได้รู้จักคุณจริงๆ
อยู่กับหัวใจตัวเองให้มาก คุยกับมัน รับฟังมัน

เมื่อพบมันแล้ว
จงเปลี่ยนมันเป็นงานที่คุณสามารถใช้เลี้ยงตัวเองได้
จงสู้เพื่อมันอย่างถึงที่สุด

ถ้าคุณจะต้องเหนื่อย "ก็จงเหนื่อยให้สุดเพื่อมัน"
นี่คือช่วงเวลาที่คุณมีเวลา มีกำลัง มีแรงมากที่สุดแล้ว

-ลองทำ
-ล้มเหลว
-เรียนรู้

ลองทำมันอีกครั่ง ล้มเหลวอีกครั้ง เรียนรู้แล้วทำอีกครั้ง

โลกนี้ไม่มีความล้มเหลวที่แท้จริงหรอก
ความล้มเหลว"จริงๆ"คือการที่คุณไม่เรียนรู้อะไรจากมันเลย

ตราบใดที่คุณกล้าที่จะทำ กล้าที่จะล้มเหลว
แล้ว "เก็บเกี่ยว" บทเรียนจากความล้มเหลวนั้นไว้ได้ทุกครั้ง

คุณกำลังได้ประสบการณ์ที่ประเมินค่าไม่ได้มาอยู่กับตัวเอง
ในขณะที่คนอื่นๆกำลังหวาดกลัวที่จะออกไปทำอะไรสักอย่าง

จงเป็นคนที่"กล้า" ทำ "กล้า" ล้มเหลว "กล้า"ผิดพลาด

เรียนรู้ทุกสิ่งที่อย่างที่เข้ามาในชีวิตของคุณตอนนี้ซะ
ใช้ช่วงชีวิตนี้ ใช้ความสดใส ความแข็งแกร่งของวัยนี้ให้คุ้ม

จำเอาไว้นะวัยรุ่น..

"เราไม่ได้เสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปในอดีตมากนักหรอก"
"เราจะเสียใจ...กับสิ่งที่เราไม่ได้ทำมากกว่า"


เพราะฉะนั้นพวกคุณครับ ได้โปรด "จงออกไปเรียนรู้ให้มากที่สุด"